مردي بنام  کامران در جمعي نشسته بود ،

ناگهان بادي صدا دار از او خارج شد.

و جماعت به او خنديدند ، کامران بسيار خجالت کشيد.

و از خدا خواست که او را چون اصحاب کهف به خوابي هزار ساله ببرد و دعايش مستجاب شد .

و او پس پس از هزار سال از خواب بيدار شد و چون احساس گرسنگي مي کرد به نانوائي رفت و سکه اي براي خريد نان به نانوا داد .

نانوا نگاهي به سکه انداخت و گفت سکه گران بهائيست.

بايد مال دوران کامران گ وزو باشد.